çok zamandır sofralar kurmuyorum. oysa en büyük çaredir, bir şey bozulduğunda, düzeldiğini haber verecek saatlerin kurma koluna dokunmak yerine sofraya tabaklar koymak. koltuktan kalkıp masanın başına geçmek, bir önündeki yemeğe, bir onu kendine kattığını belli eden kıvrım kıvrım ağızlara bakmak, duyguya ayarını baharatla vermek, dili yanmışlara naneler yedirmek. yutmakta zorlananların elinin altına bir bardak su itelemek. pişirirken bir kadının sana şarkılar söylemesini akıl etmek. davet etmek. zamanı geri sarmak ancak bir sofra başında mümkündür. döneceğimiz yere kalkışlar sofra başından yapılacak.