mayıs nefesi

siz şu kenarda bekleyin. ne kadar bekleyelim? şu kenar kadar.
der demez ince parmaklarıyla, sülük elleriyle bir kapı araladı. ağzıyla gülümsedi. bize haber verdi.
sonrasında hatırladığımız tek şey aydınıktı.son defa aydınlandık. kovalarla aydınlığı başımızdan aşağı akıttık. akarken ağzımı açıp içimize aydınlık kaçırdık. nefesimiz kesildi, hoşumuza gitti. hoşumuzu karşımıza alıp enine boyuna konuştuk. ona gidenleri anlattık, tanıştırdık, tanıttık.
ağzımı kımıldatmadan, aklımla soruyordum. tane tane merak döküyordum. öteki dünyadan birine sorar gibi en sade haliyle, evet hayırlı cevaplar bakınıyordum. karşıma dişi bir ağız koydu, yüce bir beyin, koca bir ruh. konuştu kadın. bana cümle söyledi.
önce sulardan bahsetti, toza karışmışlar. sonra haritada parmağını sürükledi, yıldızları işaretledi. birini aldı, öbürünün yanına koydu. uzun uzun anlattı. nedenini söyledi. söylerken bazen yüzümü avuçlarının arasında aldı bazen başımı okşadı. o söyledi ben aktım. sızdım. çatlaklara sığdım. iklimlerden bahsetti, olmazlıklardan konuştu. sonra yine kapılara döndü. kırk senede bir kere aralanan kapılardan laf açtı. bu gece kapılar açıkmış. gökyüzünde herkes susmuş, bize bakıyorlarmış. dileyene dilediğini veriyolarmış, dilemekten utanana arkasından gülüyorlarmış.
tekrar diledik. yazıya şükrettik. ayaklarını öptük biraz, kolunun altını gıdıkladık. koynumuza aldık. çekik gözüne baktık. ensesini sevdik. saçını karıştırdık. ceplerini yokladık. karnının sıcağına baktık. beline avcumuzu dayadık, rahatlattık, acısını aldık, ciğerlerine masaj yaptık, aklının ağırlığını aldık, yerine kuş tüyü bıraktık. içine dolduk. sesini duyar gibi olduk. yüzüne üfleyerek uyuttuk. serine koyduk bıraktık. sabaha değin nefesini saydık. bir gece koynumuzda uyuttuk. bir gece çocukluğuyla konuştuk. dünya üzerinde harcanan zamana göre yaş vermedik bu gece. ağlamak isteyen ağladı. kimsenin sırtını sıvazlayıp tamam geçti demedik. geçmedi. dünyada kaldık.