beklemenin son bulduğu ve her ne ise o şeyin başımıza geldiği yer bir ağacın altı oluyor demekki.
bunca zaman ben yolda giderken olduğu yerde kalan ağaca içimde duyduğum şeyi bugün anlıyorum.

ağacın altı bir durak ama durdurmak isteyenin yanına varıp olsun istediğini oldurduğu bir durak değil.
olacakların olmak için bizi altına götürdüğü bir durak.

bir elimizin diğerini tutup bizi götürdüğü.

ne olacaksa biz bir ağacın altında uzanmışken olacak. o sırada bir ağacın altında olduğumuzu da sonradan anımsayacağız.

ormanlar bu yüzden mi böylesine bilge?