expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

13 Ekim 2010 Çarşamba

Bana evine git dedi. gelesin yok senin, sen evine git. O an için, tüm zamanların en yakın insanı, tek cümleyle en uzun mesafa katedeni, en hızlı toplu taşıma aracı, bu hiç kızgın görmediğim adamdı. Nasıl istersen öyle yap deseydi, birini bakarak görebileceğine inandığım son bakışımı ona atacaktım. Ne güzel sıyrıldı. beni ne de güzel sıyırdı, çekti, çıkardı. Nefes almasam da olurdu ama o an için işte, hem de tam zamanında, üçten geriye sayana kadar, tam olarak o kişinin, evine git demesi gerekiyordu ve gereken birşey, oldu. Defalarca oldu demek getirdi içimden. Oldu. Oldu. Oldu. hayat, nefes, damar, can, varlık, tanrı, istek,insan, ölüm, acımak, kanamak. Hepsini, tek kelimeye, istersen sığdırırsın. Kimse, tek cümleyle, bu kadar güzel öpememişti beni. Oldu , evrendeki tek kelime, O tek harf olsun.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder