expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

21 Aralık 2009 Pazartesi

boş-almak

Alışmaktan geldi hep başa, başım ağır geldi, açtım baktım, hava. Hatırla-ma-ma hastalığı bu belli ki, en çok aklımı kazıyorum, aklım ağırken boş çıkıyor, şaşıyorum. Ben her şeyi herkesten eksik mi biliyorum? Zamanı öğreten mi olmamış? Deselerdi ya, zaman, öylesine, zaman sana bana, hepimize. Akıl bulanıklığı mı, ruh daralığı mı, iki hayat, doğum yeri aralığı mı, buluşmuyor baktığımız yerler. Eski oyunları oynamak, eski yüzleri görmekten daha iyi geliyorsa, anlamı ne , bulmak mı gerek? Gerekliliklerin listesi, o listedekilerin derecesi, tutuşturun elime.insanlık halime dönmeme iyi gelsin diye. Uyuş-turucu, sus-turucu. Fikirler vardı aklımın içinde, ne zaman istersem çağırırdım, gelirdi. Hisler vardı yanında, serili, serpili. Ben olmak ne zor şey. Baş başa kalmak, boş-almak.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder