Karanlıkta bacaklarım, karnın,güzel ayağın, damarların. Sessizlikte iki soluk her şeyden sakin. Huzur odalarda bitek. Kapının dışı uçurum. Senle ben buradan çıkmayı reddedebiliriz. Ama dışarıda hayat var. Geri kalmak benim korkum, senin huyun.
Bir kitabın sayfalarını rastgele açıp satır seçtiğimiz günlerdi. Önce sağa sola, sonra sayıya karar veriyorduk ve tuttuğumuz satırla eğleniyorduk. Sıkılmayı unuttuğum az zamanlardandı. Çok kahkaha vardı. Geniş koltuklarda şekilsizce oturup, eski döşemeye ayak vuruyorduk. Sipariş alan ev sahipleri, hiç bi zaman ne söylediğimizi tek seferde anlamıyorlardı, anlasalar da yüzlerine bakınca anlaşılmıyordu.
Bir tutam saçın kulağı sarışını satırlarca anlatmışlardır, duydum, yabancısadım, alıştım, anladım. Duvarlardan değil de etinden geçen süper kahraman olmak var. Gıdıklamak, bazen. Histerik kahkahalar duymak.
Yazmam kusmam gibiydi. Kalemi bırakıp bir kamyonun ışığına bakmaya başladığım an yeni bir bulantıyla saçlarımı toplayıp , kafamı eğiyordum deftere.
'' Duvarlardan değil de etinden geçen süper kahraman olmak var '' Çok özelsin.
YanıtlaSil